Hakt het er meer in dan gedacht? Ik denk het niet. Neemt niet weg, dat ik behoorlijk onbestemd ben. Mijn stemming laat de boel de boel. 'Blij' dat enerzijds dat 'beslissen over' voorbij is en geluisterd is naar wat mijn moeder al langer wilde. Anderzijds gaat er weer vanalles definitief veranderen, zelfs voor mij die niet iedere zondag netjes acte de presence gaf. Ze zat al jaren niet meer in ons geboortehuis maar toch had ze de functie van 'ouderlijk nest', zelfs als ik haar bij de Chinees trof ipv in haar flat.
Ze is nog niet vertrokken en de wonderen zijn natuurlijk ook de wereld niet uit, desondanks krijgt het afscheid iets tastbaars. Het is uitgenodigd, heeft plaats genomen en wacht geduldig op z'n beurt. Eerst de priester nog, schat ik zo in, als die niet al geweest is.
Voor mij is het uitkijken, dat ik mijn toch al niet bijster beste activiteitenaandrang volledig lam laat leggen door wachten op het verwachte. De wereld om me heen verliest kleur en ik interesse. Het is als mist die z'n omgeving opslokt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten