Bananan en olijven. Wat hebben ze gemeen? Zo op het eerste oog weinig, maar een blik verder zijn het momenteel de beste voorbeelden voor waar het misgaat met de menselijke neiging om zich tot één iets te beperken en daar zoveel mogelijk van te willen hebben. Kortom variatie vermindering, evenwicht verstoring en creëren van potentiële kwetsbaarheid. En dan de mond vol hebben over klimaatverandering en het redden van de aarde, maar dat ter zijde.
Bij de bananen is het volgens mij al de tweede keer, dat een soort op het punt staat het loodje te leggen. Bij de olijven is het eeuwen goed gegaan. Daardoor kan men nu over honderden jaren oude bomen spreken, die het loodje leggen. Pijp uit dank een bacterie, die zich in 'Schlaraffenland' waant. Immigrant uit Amerika dank de mondialisering. Nu zou dat in Nederland of Duitsland en zo met een paar hectare en links en rechts nog een oprisping wel bekeken zijn, maar in Italië praat men inmiddels over tientallen miljoenen (!) bomen, die inmiddels definitief geen olijf meer zullen voortbrengen.
Ongeloof, gokken, struisvogelpolitiek, ws doet de pastioor ook nog een duit in het zakje, etc. Ondertussen lacht de bacterie zich een bult en vreet zich gestaag door de ene na de andere olijfboom heen. Dat moet een apart landschap opleveren als die knoestige, verwrongen en verdraaide stammen niet alsnog geruimd (moeten) worden. Mag hopen, dat ze in Spanje, Griekenland, etc. minder stijfkoppig en eigengereid zijn, anders wordt olijfolie een luxe delicatesse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten