Rare dag. Een achtbaan, maar dan eentje die niet op snelheid wilde komen. Pas in het begin van de avond wilde de dag een beetje beginnen te vlotten. Op het moment, dat het niet meer hoefde of het in elk geval weinig zin meer had. Dat de voornemens al bij start gedumpt bleken, was nog het minste. De lunch was eigenlijk het enige wat naam mocht hebben, de rest verdween meestal al in het niets voordat ik het voor gezien hield.
Had ik nou een humeur gehad om op te schieten, had ik me er nog iets bij kunnen voorstellen. Maar daar was weinig mis mee. Kraak noch smaak, maar dat wel beide kanten op. Zelf het inhalen van de verloren gegane resulatten in ETS2 wist me niet op te peppen. Ook het verslag van de F1 race op de Hungaroring-ring wist niet het normaal aanwezige enthousiasme in me op te wekken. Pas het plaatsen van de steunstokjes bij de peperplanten bracht iets van de contouren van een normale dag terug.
Contouren, kleur maar absoluut niks van snelheid. Zo traag en met moeite dat het door me heen schoot, dat dit welhaast het einde moest zijn en niet alleen van de dag. Gelukkig de gedachten kunnen logenstraffen (wat een stom woord!) en me op het verwijderen van onkruid gestort. Mn in de tunnel om de roodkleurende tomaten dichtbij de grond in het zicht te krijgen bij de niet-mini's. Stom gezicht die tomaten in de eerste 30 cm boven de grond, vervolgens bijna een meter niks en dan weer wat tomaten, die nog groen zijn. Maar tomaten, daar heeft het even niet naar uitgezien, al houdt het niet echt over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten