Wat een mnd. Gelukkig hebben we 'm bijna gehad. Nog wat naweeën begin september en dan kan ie in de annalen. Augustus 2019. Naast juli 2002 en oktober 2007. Dat hoekje gaat nog wel uitdijen. Het was sowieso al een niet gemiddelde mnd, maar de uitsmijter deed het 'm. Nu graag terug naar het vreedzame, voorspelbare bestaan met voldoende ruimte voor geklaag over traagheid en onwil.
Straks terug uit Nederland hebben we net een weekje om alles voor het vertrek richting Portugal in orde te maken. Was die niet al besproken, zou ik afzien van het voornemen om op reis te gaan. Nu niks geen ruimte om dingen na te laten dreunen en langzaam laten wegzakken. Nwe indrukken zullen zich opdringen en misschien zelfs hun tol eisen. Maar dan ga ik het bed opmaken waar straks de achteraf redeneringen zich behagelijk in kunnen wentelen.
Laat maar komen. Het is hoe dan ook beter dan als de boel geannuleerd of, nog erger, de reis afgebroken had moeten worden. We hebben de hele winter nog om mogelijke onverwachte effecten het hoofd te bieden. Niet dat ik ze verwacht, maar daarom zouden ze ook onverwachts zijn. Het eerste formele herdenkingsmoment over zes weken, lijkt me een geschikt moment om de balans op te maken. Alles een beetje gezakt. Resulaten van het snijwerk ws bekend. Niet dat ik daar iets mee zou willen. Eigenlijk zou ik het nieteens willen weten. Het zou zo een bron voor heibel kunnen zijn. En dat is het laatste, waar ik in deze op zit te wachten. Graag een nette afsluiting van de ouderlijke era.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten