Rekken en strekken en niet pas in de kleine uurtjes onder het dekbed kruipen. Morgen niet weer een dag verlummelen. Zou niet meer nodig moeten zijn en er is genoeg te doen. Geen halszaken maar toch. De verleiding niet kunnen weerstaan en tussen de buien door de tuin ingelopen. Bonen te over. Vier (minstens) oversized courgettes. Erwten kunnen geruimd. Augurken idem. Eerste partij wortels rooien. Iets met de tomaten, mn de mini's. Ik ben de rooie bieten aan het vergeten. Straks zijn die behalve idioot groot ook niet meer echt lekker. Verder natuurlijk opschoonwerk en de grond losmaken.
Wat ik ook aan het vergeten ben, is de inrichting van mijn klushok. Mn de werkbank kan enige overpeinzing en uitwerking gebruiken. En natuurlijk is er nog veel meer dat in enigermate in de vergetelheid dreigt te geraken. Zo'n paar dagen weg draagt altijd een miniversie van O&N in zich. Eerst neem je je voor dingen gedaan te hebben voor vertrek. Naarmate het vertrek naderbij komt, moet je bekennen, dat het je niet gaat lukken, maar beloof je jezelf het ècht, ècht wel te doen, als je terugkomt. Nou, die lijst is zolang, dat de volgende trip niet half september maar ergens in 2022 of 23 gepland zou moeten staan.
Misschien is het plannen op zich wel het meest belangrijke. Niet de weg ergens naar toe of de realisatie maar sec het idee. Het voordeel is, dat je eindeloos kunt blijven aanpassen, verbeteren, bijschaven, uitbreiden, noem het op. En verkeerd gaan kan er ook niks, want uit de steigers van de gedachtenwereld komt het tenslotte niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten