Droomleven?

 Ik zal het niet over 'gelukkig' hebben, dat woord is me te groot. Maar tevreden ben ik wel en dat nog groeiende ook. Misschien ben ik zelfs een bevoorrecht mens, bedacht ik me in de afgelopen weken, volgens mij ergens hoog in de lucht. Nu is 99,92% van de zg Westerse mensen bevoorrecht tov de bevolking in Afrika, India en grote delen van China, Azië, Rusland en Zuid-Amerika. Maar ik bedoel het vergeleken met 93,4% van die 99,92.

 Als ik de mindere momenten ff vergeet leef ik inmiddels bijna 20 jaar een leven van bijna volledig vrijheid van handelen. Ik kan doen wat ik wil op het moment, dat het me uitkomt. Eerst was dat nog in het kader van een commerciële bezigheid, maar de laatste 12 jaar enkel met huishoudelijke verplichtingen, die ik me notabene zelf opgelegd heb. En dan toch nog bij tijd en wijle lopen klagen. Een kunst die niet iedereen is gegeven.

 Oktober 1999, de waterscheiding tussen verleden en heden, tussen Nederland en elders. Een heden dat zeker niet over rozen is gegaan, maar alsnog het verleden met gemak op alle mogelijke terreinen in de schaduw zet. Muv de leeftijd dan. Da's wel een minpuntje, maar eentje waar jezelf weinig inspraak in hebt en dus maar beter voor lief kunt nemen. En dan nu in Roemenië zitten. Het lijkt zo gewoon en vanzelfsprekend zolang ik er maar niet langer dan een moment bij stil sta. Denk ik er langer over na, krijgt het iets wonderlijks, iets onnavolgbaars, is het onwerkelijk en knijp ik me voor de zekerheid eens stevig in mijn arm.