Adem in.... adem uit. De opwinding laten vervluchtigen. Ik lijkt wel weer kind en sta te wachten voor de huiskamerdeur, die mij van de kerstcadeau's scheidt. Ik heb het nu wel zelf in de hand. Alleen mijn betaalkaartgegevens invullen en vervolgens op de knop 'Downloaden' drukken. Lijkt me nog steeds niet slim, al ben ik me daar minder zeker van dan een dag geleden.
Voor die betaalkaart moet ik opstaan. Dat is me teveel moeite voor het moment, maar dat kan veranderen. 'Online' kent geen sluitingstijden. De verleiding heeft ruim de tijd om toe te slaan. Ik zal ruggegraat moeten tonen en weet nu al, dat dat eigenlijk nergens op slaat. Het gaat niet om 'niet', enkel om 'nu niet'. Daarbij is het bedrag peanuts vergeleken met de boekenboodschappenkar, die ik gisteren bij elkaar heb geklikt zonder het ev. extra van vandaag. Maar ook dat heb ik niet, nog niet afgerond. Het zal niet geheel van de baan verdwijnen maar deels is zeer ws.
Beetje appels en peren kortom en ook weer niet. Het 'Doen' hangt nog steeds in de kettingen. Ik trek nog een paar rondjes, neem me ff aan de kant, overleggen samen en zien dan weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten