Een mistige ochtend. Een dag met een belofte. Tuin, ik kom er (straks) aan. Hopelijk komen vandaag ook de werkzaamheden voor de kas werkelijk in beweging. In mijn hoofd krijg ik het plaatje nog steeds niet kloppend. De werklui van de aannemer zagen echter geen enkel probleem. Punt is nu om helder te krijgen of we echt over dezelfde dingen praten. Het is verbazingwekkend om te zien hoe het bijna vanzelfsprekend is om langs elkaar heen te praten. Dat kan al als je beiden dezelfde taal spreekt maar een ander idee in je hoofd hebt, laat staan nu dat niet het geval is en dan ook nog eens de verschillende werelden van ervaring en het gebrek daaraan.
Het gelijk trekken van idee en werkwijze zou gisteravond zijn gebeurd maar kon toen op het laatst niet doorgaan. Heel on-Roemeens liet men ons dat op tijd weten. Vandaag is het middaguur geprikt. Wat door de manier waarop het gaat, die wel typisch Roemeens mag heten, te hopen is, is, dat de materialen wel direct verkrijgbaar zijn en niet besteld moeten worden. Gelukkig is het in eerste instantie spitten, bekisting en wapening maken/plaatsen en beton storten. Daarvoor moet alles overal in overvloed aanwezig zijn. De stenen voor de afwerking wordt een ander verhaal. Maar beweging, voortgang, doorgang, vooruitgang .... dat is het belangrijkste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten