Met een rooie uit 1995, mooi aan de kleur, rood met een ietwat bruine bijmenging en nog minstens zo goed aan de smaak. 'N pareltje uit de kelder. Bij het huidige tempo, kunnen we ons daar nog jaren aan te goed doen. 1995 zal bijna verbruikt zijn, maar als je het spetterende jaar 2010 neemt en dat 25 jaar de tijd geeft, komen we in jaartallen, waarvan ik het betwijfel of ik ze nog ga meemaken.
Het is geen champagne, wat ook had gekund trouwens, maar iets vierderigs heeft het wel. Na bij het spitten het onderspit te hebben gedolven, me op andere activiteiten gestort en als laatste een begin gemaakt met de kas. Grote woorden voor het weghalen van het bodembedekkende rubber maar psychologisch van onschatbare waarde. Verder aanhikken de pas afgesneden, we gaan beginnen.
Mooi schoon de plek. Had dat direct, drie of vier jaar geleden, bij al die braakliggende percelen moeten doen, had me een hoop gedoe met onkruid en wortelzooi gescheeld. Wil je geen onkruid, bedekt het met visvijverrubber!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten