Zondag. Tuindag. Vandaag verlengde tevredenheid? Zou zo maar kunnen. Twee dames zijn na hun vrijheid nog niet weer opgedoken, maar zullen dat ergens in de loop van de dag wel doen. Spitten ga ik. Vanochtend de percelen staan tellen die in orde zijn. Zoveel zijn het er niet maar meer dan mijn gevoel gerechtig om het allemaal maar langzaam te vinden gaan. Tulpen (imposant!), uien, aardappels, de helft van de plek voor de kolen, 90% van het stuk met bessenstruiken. Alles bij elkaar toch bijna 5 percelen en na vandaag ws 6 en begin volgende week 7. Volgens mij loop ik nauwelijks achter, eerder in tegendeel.
Laat onverlet dat er nog 4 braak liggen en ook de twee waar de kas moet komen te staan in de afgelopen jaren nooit bewerkt zijn, maar daar ligt dan alweer drie jaar of zo een lap rubber over heen. Niet zo zeuren dus en voort op de ingeslagen weg met dien verstande, dat die braakliggende delen net iets belangrijker zijn om aangepakt te worden, dan het vullen van de reeds bewerkte stukken. Prioriteiten, prioriteiten. Niks zonder prioriteiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten