In zo'n stemming, dat het rustig drie of vier uur zou kunnen worden. Waar ik dan morgenochtend meervoudig spijt van zal hebben. Was 30 of 40 jaar geleden in feite ook zo maar daar was ik niet mee bezig. Je deed het gewoon en om zeven uur 's ochtends was je dan weer paraat, brak of niet. Nu is het afwegen. In alle gevallen heb ik mezelf of voorkom dat. Het is geen werkgever die mij mijn ontkateren netjes per uur uitbetaald. Het is mijn eigen neus, die ik te pakken heb, als ik straks, mocht het werkelijk zo mooi weer als voorspeld zijn, niet de tuin in kan gaan of misschien wel gaan, maar er niks voor elkaar krijgen.
Maar geen Leffe (tegenwoordig bij de Penny!) dus. Afronden, en dat mag in alle rust, en vervolgens onder het dekbed kruipen. Het is nou niet zo dat ik tegenwoordig 's ochtends fris en fruitig mijn bed verlaat. Integendeel. Wordt wel iedere keer iets eerder voor het eerst wakker maar valt direct weer in slaap om een uur of wat later met moeite mijn oogleden te verheffen. Waren het garagedeuren zouden ze klemmen, kraken en piepend tegenwerken.
Eenmaal in de benen loopt de motor wel en snel beter, maar die eerste aanzet laat me het ergste vrezen wat de 'voor dag en dauw'- momenten betreft deze zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten