De kiemlingen in de kweekbak water geven en naar buiten. Het perceel moet af. Er staat ons naar het schijnt morgen een enorme plens water te wachten. Weet ik het perceel niet af te ronden, dan kan ik daar dagen niks meer doen omdat het grondwater nog hoger zal staan dan het nu al doet. Een knuppel achter de deur, dus dat laatste deel van het perceel zal wel lukken. Of ik vandaag ook uit de constructie van het fundament kom, is een andere vrg. Heeft weinig met de hoeveelheid regen van morgen te maken. Het is die blinde vlek in mijn praktische denkwereld. Een onderdeel waar ik anders niet zoveel over te klagen heb. De stap van meten naar uitvoering is een weg met veel potentiële beren. Het 'meten = weten' klinkt dan wel prachtig maar voor mij ben ik er dan nog niet.
Het uittekenen heeft wel iets verhelderd maar dan toch vooral, dat het meer en ingewikkelder gaat worden dan ik me bedacht had. Waar ik niet vrolijk(er) van wordt. Ideaal 'tegen-aan-hik'- momentje. Als ik niet uitkijk, blijft de boel liggen en heb over een jaar of wat nog steeds een prachtige kas of serre maar wel in onderdelen in de schuur. Dat is niet echt de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten