Nog een paar uur april en dan krijgt mei de kans iets van de afgelopen 2 mndn de goed kant op te compenseren. Het is voor mijn idee een verhoudingsgewijs koud en nat begin van het voorjaar geweest. Dat heb ik echt anders mee gemaakt. De weersvoorspelling van de komende twee weken laat me niet direct stijl achterover slaan. Maar laat ik niet rondhakken op het weer. Zelf ben ik ook niet het van energie blakende zonnetje geweest.
Morgen zou ik het grootste deel van de dag in de tuin bezig kunnen zijn. Het zou prettig zijn, als dat niet in het slakkentempo van de afgelopen week gaat. Of het nou is, dat het spitten me de neus uitkomt, de grond waarin ik bezig ben tamelijk weerbarstig is, mijn hoofd meer met de kas dan de rest van de tuin bezig is, nog andere mogelijkheden (?), het schiet in elk geval nauwelijks op. Het stimuleert niet tot meer. Ik moet mezelf steeds weer aanduwen ipv dat de beweging zichzelf in stand houdt.
Dan is er eerder de neiging om de boel de boel te laten, in zekere zin de handdoek in de ring te gooien, dan 'Hup, weer die schouders er onder'. Wilde veel, maar zie het niet meer zitten. Dat tegenzitten niet meewerkt is duidelijk. Omstandigheden liggen weer behoorlijk dwars. Krijgen daar de kans toe door het ontbrekende tegenwicht van mijn kant. Ik laat me meeslepen door de verkeerde kanten in mezelf. De diverse golfbewegingen stimuleren elkaar in de verkeerde richting. Het wordt weer tijd om te toppen ipv het opzoeken van de dalbodem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten