D'r zit weer een hoop tegen of werkt niet mee. Een gevaarlijke cocktail van zeer besmettelijke samenstelling. Het begint ergens in het lijf, tussen de oren of in het dagelijkse doen en laten en grijpt in no time om zich heen. Halfvolle glazen worden half leeg. De ballast dringt zich van achter- naar voorgrond. De focus verwatert. Prioriteiten raken verstrikt. De toch al niet royaal aanwezige energie gaat verloren aan het pogen om boven de ongewenste chaos uit te blijven steken.
De wereld moet verkleind, gericht op één te realiseren doel, het handvat om weer greep op het geheel te krijgen. Het water bij de hand om zo nodig bij de wijn te kieperen. Houvast is ff alles waar het om draait.
Niet mijn sterkste kant als ineens uit onverwachte hoek zand in de machinerie terecht komt. Gisteren kwam duidelijk teveel bij elkaar. Dan is er vooral de neiging om in een groot dramatisch gebaar alles in een hoek te flikkeren. De hele godskolere rotzooi te laten voor wat het is. Ooit gooide ik er dan het nodige geestrijke vocht tegenaan, al wat wijzer geworden stapte ik later in de auto en nu denk ik, eerst maar eens een nachtje over slapen en dan zien wat er van te maken is.
Het gooit vooral weer vanalles over hoop. Ipv een kweekbak vol weelderig groen, kijk ik uit op een lazeret vol kommer en kwel kwelende stekjes. Ondertussen struikelt de realisatie van de kas door de wereld van Murphyaanse wetmatigheden. Het vanochtend eruit proberen te lopen met een ouderwets lange wandeling en loslopende honden, wat maar deels is gelukt. Straks zien of we het andere gedeelte ook terug op de rails gezet krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten