Zou het? Er kriebelt een oude bekende. Gisteravond iets meer dan vanochtend. Teruggedrongen maar verdwenen is het gevoel niet. Het is tegen de ingesleten terughoudendheid opboksen. Van ongeloof naar overtuiging. Het is een knappe stap. Makkelijker in omgekeerde richting. Af en toe borrelt een aanzet op, die dan kort en krachtig weer onder het maaiveld wordt verwezen.
Het moment lijkt gunstig. De ruimte van Iberia, de hernieuwde bevangenheid door boeken, het langzaam opstarten van de tuin, het aanpakken van liggengebleven zaken. Een klein legertje medestanders die de borreling kunnen ondersteunen. Het mag groter, groeien. Groot genoeg om geen halt te hoeven houden voor deksels of dompers. Zich niet op de kop te laten zitten of die afgemaaid te krijgen. Een tsunami van enthousiasme die alle oude rommelen, die zich in de laatste jaren om me heen heeft opgestapeld, in één ruk wordt weggespoeld.
Zou wennen, schrikken zijn. Geen als, maar, indien of misschien meer maar gewoon doen. Mijn oude ik ontdaan van koek en korsten. Het zal wel niet. Doet wel deugt, dat er nog steeds leven in zit. Het zou dus wel kunnen. Dus wie weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten