Het freewheelen is geen doorslaggevend succes. Ik loop de hele tijd met zo'n gevoel rond, dat ik eigenlijk iets moet doen maar dat nalaat. Niksdoen of geheel vrij zijn in het doen is blijkbaar niet meer aan mij besteed. Zit ik gisteravond voor het eerst sinds weken nog eens een paar uur in mijn truckerscabine, heb ik gelijk het idee, dat ik teveel tijd verdoe achter de Pc. Nu zit ik best wat uren per dag achter dat ding, maar om nou over 'teveel' te gaan lopen zeuren, als het geheel aan mezelf is èn door mezelf is bepaald om de tijd en het doen naar eigen inzicht in te vullen, mag wel krom heten.
Het klopt, dat ik weer dingen voor me uit begin te schuiven. Nauwelijks te voorkomen, lijkt me, als je jezelf vrij geeft. Nieuwe dingen dus. Kleine dingen. Geen halszaken, dus dat moet ik er dan ook maar niet van maken. Alles leer je af, ook de zaken die je je nooit hebt hoeven aanleren.
Misschien speelt het hele virusgedoe een rol in dit geheel. Eventje er tussenuit heeft er al mndn niet meer ingezeten. Je probeert het af en toe om enkel iedere keer weer te moeten constateren, dat 'het' het niet is. Niet even gezellig of wat dan ook de stad in. Niet ongedwongen op een terras hangen. Volgens mij is dat dit afgelopen jaar niet één keer gebeurd. Niet doelloos door winkelgalerijen struinen. Het mondmasker vergalt daar de pret. Ook zonder dat je erin stikt, belemmert het je. Niet even buiten de deur gaan eten. Wel nog gedaan, maar vele malen minder dan wat normaal was geworden. Niet er op uit. Etc.
Dag in, dag uit met je neus op al die zaken waar iets mee moet. Het is alsof je opgesloten bent op je werk. Dan ga je volgens mij ook alleen maar door en door en door en niet even iets leuks doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten