De middag aan tafel doorgebracht bij de vriendin van Mariana. Inmiddels ruim een jaar aan de chemo. Ik wist niet dat dergelijke kuren zolang konden duren. Niet kaal maar verre van de volle bos haar die voorheen haar hoofd sierde. Voorheen geverfd natuurlijk, dus wat er nu zat was behalve dun en stro-achtig ook grijs. Ze maakt er van begin af aan geen geheim of probleem van. Heeft inmiddels meerdere pruiken, die ze in onze nabijheid net zo makkelijk op zet als af neemt.
Druk als altijd. Had voor ons gekookt, al had ze dat wat ons betreft mogen overslaan. Een dag of wat zonder maaltijd(en) zou ons geen kwaad doen. Ergens begin komend jaar moet er iets van een tussenbalans opgemaakt worden, lijkt me zo. Ik kreeg niet het idee, dat ze weet had van haar stand van zaken op het K-gebied. Eeuwig doorgaan met chemo lijkt me niet een goed idee.
Maar wat een verschil met de vrouw van de aannemer. Die wilden we ook bezoeken, maar, hoewel al enige mndn onderweg met haar K-behandeling, wil ze niks van bezoek weten. Geen idee of ze zich voor iedereen verborgen houdt. Eerst wat kilo's terug en ook de haren. Met die haren was ze altijd druk in de weer, dat zal nu vies tegenvallen. Maar met die kg's.... Het was altijd al niet meer dan wat je een 'gespierde spijker' zou noemen. Als die nu eerst bij wil komen, stel ik me een overlevende van een concentratiekamp voor als ik me een beeld van haar wil vormen. Maar goed iedereen heeft recht op zijn of haar keuzes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten