'Christendommelijkheid'. Prachtig woord. Kwam het de afgelopen dagen tegen in een interview in de VK. Een interview met een predikant die vindt, dat de kerk kansen laat liggen. Had natuurlijk weer iets met het virus van doen maar het ging voornamelijk over de Kerst.
‘De slingers en de bellen gaan ervan af’, zegt Van Nieuwpoort. ‘Maar misschien staan mensen daardoor wel meer stil bij waar het met Kerst echt om zou moeten gaan.’ Waar hij dat uit opmaakt? Uit het feit dat corona voor veel mensen een knik in het bewustzijn markeert.
‘Onlangs vertelde een internist mij over een lezing die hij vóór corona voor vakgenoten had gehouden. Hij had hij gezegd dat de gezondheidszorg in Nederland veel efficiënter is dan in Duitsland, waar de belastingbetaler opdraait voor een structurele overcapaciteit. Nu geneert hij zich kapot voor die uitspraak. Zo komen we van meer dingen terug. Dat we consultancy meer waarderen dan zorg, bijvoorbeeld. Of dat vliegen nu eenmaal hoort bij werk en vakantie. Corona heeft een spaak in het wiel van de zogenaamde vooruitgang gestoken, dus laten we opgewekt onze zegeningen tellen.’
Hij haalt het boek Job er nog bij, waar hij schijnbaar zelf weer een boek over heeft geschreven, en dat leidt na het nodige bla-bla tot de stelling dat 'de kerk nog wat verhalen [heeft] bewaard, waar we volgens mij, mits ontdaan van
alle gestolde christendommelijkheid, nog wat mee zouden kunnen.' Prachtig en nog 'gestold' ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten