Als ik met de honden door de tuin steek richting het riviertje schiet me momenteel met regelmaat de gedachte aan het komende tuinjaar door het hoofd. Ik verheug me erop en dat is een gevoel waar ik maar zelden 'last' van heb. Soms gaat dat verder en constateer ik tevreden, dat ik nog leef. Is eens een keer wat anders dan het aldoor oppoppende idee, dat het ieder moment afgelopen kan zijn. Een soort vertrouwen in het feit, dat ik de komende zomer ga meemaken. Een vreemd maar niet onaangenaam gevoel. Voorvreugde. Mag langzamerhand aan de voorbereiding beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten