Na wat ik gisteren heb lopen bedenken, heb ik het idee, dat het gebrek aan afwisseling verleidt tot het laat maar waaien bij alles wat ik niet doe. Te weinig prikkels maakt dat je achterover leunt. Daar is niks mis mee, als je op een onbewoond eiland zit en de eerste levensbehoeften letterlijk onder handbereik hangen. Behalve dat dat hier nu niet zo is, wil ik ook nog vanalles, zelfs als ik daar geen zin in heb. Dat zijn volgens mij voldoende tegenstrijdigheden om iedere motor vast te laten lopen.
Maar goed. Met een greep in je nekvel kun je een eind komen. Het kostte vanochtend een uurtje en twee koffie om de boel weer draaiende te krijgen. Voor ik met de honden op pad ging, was de klus geklaard. Nu doorgaan, volhouden en de boel niet z'n eigen gangetje laten gaan. Een drukke week voor de boeg en dat is maar goed ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten