Op mijn eigen, kleine schaal van het normaal van de week richting het nwe jaar langzaam terugkrabbelen naar het oude leven. Naar het 'willen' en 'kunnen' en het daarvoor onvermijdelijke 'moeten'. Me daar eindelijk bij neergelegd? Soms heb ik het idee van wel om daar snel ook weer aan te twijfelen. Voornemens laat ik ook dit jaar maar zitten. Er staat nog zoveel in de wacht, dat iedere keuze weinig meer is dan een willekeurig greep in de grabbelton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten