Zo, da's een heftig begin van de week. De laatste advent week. Nog anderhalve week tot de kerst, nog 17 dagen tot O&N en dan 2021. Ik heb me in (bijv.) 1974 nooit afgevraagd wat ik in 2021 zou doen en al helemaal niet waar ik zou zijn. Bezig met het eindexamen Atheneum of het net achter de kiezen. Familiewrijvingen over wel of niet gaan studeren en vooral wel of niet het huis uit gaan. Niet het moment om bezig te zijn met 45 jaar verderop.
Dat moment is het nu ook niet. Over 45 jaar ben ik zeker weten niet meer in leven. Ik kan me dus hoogstens afvragen op welk kerkhof ik zal liggen. Dat van Coves is het meest voor de hand liggend. Hetzelfde zal voor Mariana gelden. Wat ik me dan wel af en toe afvraag, me een beeld bij probeer te vormen, is wat er met huis, hof en tuin gaat gebeuren.
Vanzelfsprekende erfgenamen zijn er niet. Als we of de langslevende geen eigen keuze maken valt het bezit terug in de familie. Of die van Mariana of die van mij. In beide gevallen niets waar ik een goed gevoel bij krijg. Ik denk daar niet zo vaak aan, maar realiseer me telkens weer, dat je wel over je graf heen kunt willen regeren, maar daar uiteindelijk geen enkele invloed meer op kunt uitoefenen. Het is als het weggeven van spullen en die dan ook niet meer terug zien na of bij gebruik door een ander. Heb daar slechte ervaringen mee. Waar je niet allemaal mee bezig kunt zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten