Het is weer ff winter af. Terug naar de herfst. Is het feitelijk ook nog. Grootste deel van de nacht geregend. Zompige zooi buiten. Al dat water op een deels nog bevroren ondergrond. De dames netjes aan de lijn gehouden en mijn koffie dus vervolgens in alle rust kunnen genieten. Dat nog niet geheel uitgenoten. Lust er zo nog wel eentje.
De dag verkeert nog geheel in het ongewisse. De invulling dan. Het urenverloop gaat buiten mijn bemoeienis om. Voor het deel, waar ik me wel tegen aan kan bemoeien, ligt er nog steeds een lange lijst van mogelijkheden. Het merendeel banaliteiten. Kun je zoiets 'de waan van de dag' noemen? Het wil volgens mij maar steeds niet doordringen, dat ik in feite ben aangekomen, waar ik heen wilde. Waar mijn streven op gericht was zonder daar ooit verder invulling aan gegeven te hebben dan een vaag beeld van vrijheid. Een nw, rustig voortkabbelend leven, waarin alles afhangt van mijn eigen doen en laten.
In feit klopt het wel, zeker als je 'alles' vervangt door 'het meeste'. Desondanks is er zoiets van 'Het is het (net) niet' zonder de vinger op dat net niete te kunnen leggen. Beetje moeilijk ook om met een nauwelijks vormgegeven wachtingspatroon te kunnen bepalen of aan je verwachtingen is voldaan.
Ga je op vakantie met het verlangen naar noord-Afrikaanse sferen, wat dat ook moge wezen, kiest voor Algerije en eenmaal ter plekke vrg je je af of het niet eigenlijk Marokko, Tunesië of misschien Egypte had moeten zijn. Een vakantie kun je makkelijk overdoen. Met het leven zit dat gecompliceerder in elkaar. Bovendien is het maar de vrg of het schort aan het bereikte doel of aan het oorspronkelijke uitgangspunt. Leven ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten