Een beschuitblik, een stampotstamper en een blikken maatbekertje waarmee ooit de gewenste hoeveelheid koffie werd afgemeten. Naast nog wat ander spul de laatste tastbare herinneringen aan mijn tijd in het ouderlijke huis, toegestuurd door mijn zus. Vruchten van de boedelheisa na de dood van mijn moeder afgelopen zomer. Waar de dwarsliggende partij zich vnl beperkte tot de grote gebruiksvoorwerpen, heb ik, ondanks alle heisa waarmee het gepaard is gegaan, een paar pareltjes kunnen redden van het 2e handscircuit of de recycling.
Ook bij de vorige boedelruiming, vanweg het verlaten van hun huis voor een flat met ouderenvoorzieningen en de vrijwel gelijktijdige dood van mijn vader, waren de meer betekenisvolle onderdelen veelal keukenspullen afgezien van een berg gereedschap van mijn vader, die ik nog steeds eens zou moet uitselecteren op bruikbaar en enkel van sentimentele waarde.
Zo verzamel je, terwijl je zelf in feite op de drempel van de dood staat, spul wat na jou voor iemand meer enige betekenis heeft. Dan denk je weer, dat je eigenlijk de bezem door je eigen zooi moet halen en er niet een ander mee moet opzadelen. In dit geval Mariana die bijv. weinig kan met mijn boeken, cd's, gereedschap en al wat op papier of in digitale vorm is opgeslagen. Je komt, je gaat, maar zo leef je niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten