Pfff. Het bijltje erbij neergegooid. Morgen hakken we verder. Zometeen het vuur onder het pseudo-wildzwijn uitdraaien en een half uur later wat de ontbijtkoek moet worden in de oven schuiven. Ik had het me iets gemakkelijker voorgesteld. Goede recepten kun je in één keer 'Bam' neerzetten. In theorie, dwz met ruime ervaring met het recept en onder ideale keukenomstandigheden zal het wel lukken. Hoewel, zelfs dat waag ik te betwijfelen, maar ik ben nu natuurlijk bevooroordeeld.
Een tweede poging om tot een acceptabel eindresultaat te komen is lang geleden, dat ik dat nodig heb gehad. Nu is carameliseren altijd een kritisch iets, maar met enkel suiker beginnen op laag vuur en vooral niet roeren tot je een 'blond' eindresultaat hebt, beschouw ik vanaf heden als een sprookje. Zelfs met de vlamverdeler eronder zag ik een donkerbruine laag ontstaan, terwijl het merendeel van de suiker niet wilde smelten. Carameliseren met één suikerkristal tegen de zijkant geplakt, verneukt je in 9 van de 10 keer het eindresultaat. Dus wat ze met al die suiker op elkaar bedacht hadden, ontgaat me.
Na een hoop gehannes met het maken van de bodem, was het een beetje dubieus of ik door zou zetten. Gelukkig ging het in tweede instantie, met water beter, al heb ik dat blonde stadium niet gehaald. Geen zin in een tweede partij onbruikbaar spul. Voor de caramelsmaak is dus enige fantasie nodig. Daarvoor is de bolvorm van de cakevulling wel gelukt. Kwestie van prioriteren.
Prioriteiten èn ervaring. Je moet dingen bijna met regelmaat maken om ze te onderwerpen aan je eigen manier van werken en het beschikbare materieel. Zo ook met de speculaas (beter gelukt, vooruitgang geboekt) en de printen (iets dikker, te zacht, hadden langer in de oven gemoeten). Het resultaat van de ontbijtkoek weet ik over 1,5 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten