Uitgeblust, afgebrand. Ik zal me er eens over buigen wat het meest in de richting komt. Van die momenten dat alles zwaar en onwillig aanvoelt. Ze blijven met tussenpozen verschijnen. Soms gaat het dan goed mis, soms trekt het weer bij zoals het is gekomen. Gisteren ging het al niet zo jofel en had ik me vandaag fysiek uitgesloofd of een bacchanaal aangericht, zou ik hooguit mekkeren over mijn conditie. Maar dat is niet het geval. Genoeg mis met mijn conditie, maar dat voelt anders.
Oud. Versleten. Opgebruikt. Het zijn andere omschrijvingen die zich present melden om een duit in het zakje te doen. Ik ga niet benoemen wat ik vandaag gedaan heb. Ik zou me schamen. Zo weinig is het en verre van enige lichamelijke inspanning. Alleen als ik me beperkt had tot het tikken op de toetsen, was de inspanning nog minder geweest.
Zo gammel, als ik me nu voel, belooft geen correctie voor de avond. Eigenlijk had ik net na de honden het bed in willen duiken. Vond dat dat niet kon en me een koffie gemaakt. Vooralsnog geen wonderbaarlijke opleving. Het bed houdt zich bereid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten