De neiging om weer de WoF in te duiken zal ik maar verdringen vandaag. Niet voor de avond! Eerst dat 'iets' weer en dan de vrijheid. Niet dat ik de afgelopen dagen enkel voor het Pc-scherm heb gehangen. De afwas is netjes bijgehouden en koken moest natuurlijk ook gebeuren. Ietsje meer voor Mariana dan mij, maar toch. Was ik in mijn eentje geweest, zou ik het vullen van mijn maag een paar dagen op een laag pitje hebben staan. De vetrandjes zijn de afgelopen dagen in rap tempo op de oude stand gebracht. Ietsje meer zelfs. En in dit geval is 'meer' niet beter.
D'r is nog wel een neiging, waarvan onderdrukken niet verkeerd zou zijn. Komend jaar iets minder met de zin van alles bezig zijn? Toch nog een goed voornemen? Meer doen, minder denken? De dingen gewoon nemen zoals ze me voor de voeten gaan vallen, vallen, ooit gevallen zijn? Zou dat een soepeler verlopend jaar opleveren? Zou ik daar spijt van krijgen? Kan het überhaupt? Wat kan er mis gaan?
Grootse zaken staan niet op het programma. Zelfs uitstapjes zitten vooralsnog niet in de planning. Moet zeggen, dat de sfeertekeningen van de Italiaanse kustdorpen in ETS2 mij wel deed verlangen naar 'weg zijn'. Daarbij is 'weg zijn' al jaren weinig meer dan terug naar huis verlangen via een omweg. Het is wat het is. Met wat ik nu heb, moet ik het doen. Ik heb daar zelfs naar uitgekeken, maar net als die vakanties is het op de keeper beschouwd een te behalen doel, waarna je gelijk weer je blik richt op iets dat nog komen moet. D'r is niet zoveel meer, dat nog komen moet. Het is allemaal voorspelbaar, bijna tot op het moment van de dag nauwkeurig. Het ritme van het huishouden, het ritme van de honden, het ritme van de tuin. Eigenlijk hoef ik nergens meer over na te denken. Het bestaan zou vedertjeslicht moeten zijn ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten