Ondankbare teven, dat zijn het! Geen van de drie dames voelde zich vanochtend geroepen om mee terug thuis te komen. En nog willen ze niet. Je zou ze dan het liefst ik weet niet wat willen doen, maar alles wat je kunt is wachten. Er achteraan lopen heeft geen zin. Roepen werkt muv de laatste 10-20 mtr naar binnen. Komen ze de binnenplaats op lopen ze net zo hard weer weg. Grrr. Ik snap hun lol wel, zij mijn ergernis duidelijk minder.
Ze kunnen een voorbeeld nemen aan Peppie de teckel of Bobby de herderachtige. De eerste was al voor mij binnen en Bobby gaf gehoor aan de roep van de rammelende voerbak. Beide honden heb ik niks aangeleerd, hebben zich uit zichzelf aan mijn gewoontes aangepast. Bij de dames werkt het eerder omgekeerd. Jeugdigheid? Karakter? Hoe peuter je hen aan hun verstand dat ze volgzamer moeten zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten