Slappe hap. Maakt het naderen van een mogelijk eind het minder uitnodigend en uitdagend om wat kleinigheden uit mijn dagelijkse rompslomp in woorden te vatten? Of probeer ik de boel uit te stellen. Een mij niet bepaald vreemd mechanisme maar volgens mij deze keer niet van toepassing. Gisteravond constateerde ik bij mezelf dat het in z'n algemeen weereens niet wasj, wat ik me, zonder het in feite te weten, wel wens te zijn. Zo'n ogenschijnlijk nergens op gebaseerd onvrede gevoel. Wat ik doe is meer tijd vullen dan tijd gebruiken. Wachtkamergedrag. Vrg is alleen waar het dan wachten op is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten