Wat kan het verkrijgen van voldoening toch simpel zijn. Ik trek vanochtend de koelkastdeuren open en kijk tegen een muur van voorraad aan. Al dat eten en die vloeistoffen geeft een heerlijk voldaan gevoel. Het heeft zelfs iets euforisch. Alsof ik ooit de oorlog mee heb gemaakt of de zware communistische jaren in het Oostblok aan den lijve heb moeten ondergaan. Zelfs mijn ouders hebben nooit op een houtje hoeven te bijten in de oorlogsjaren. In de genen hoef ik het dus ook niet te zoeken.
Het is niet, dat ik visioenen krijg van een bacchanaal met 14 gangen. Eigenlijk zou ik er het liefst met mijn vingers vanaf blijven, de aanwezigheid niet verstoren. Het 'hebben' is in dit geval belangrijker dan wat ik er mee zou kunnen doen. De uitstalling in de winkel van een luxe cateraar kan er niet tegen op. Groente, fruit, brood, melk, yoghurt, kazen, eieren, worsten, vruchtensappen, frisdrank, wijn, bier. Genoeg voor een orgie en dagenlang vertier. Maar dan moet ik weer boodschappen doen. Gelukkig is dat geen straf.
Als ik niet tegen het werk zou opzien èn het besef dat een hoop andere zaken dan nooit uit de verf zouden komen, zou ik Coves tweemaal in de week van een feestmaal kunnen voorzien. Inkopen, koken en genieten van het genot van anderen. Kok, dat is de derde misgelopen carrière.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten