Het ultieme streven of domweg aangekomen? Dat laatste zou wel aardig zijn. De streeftijd is tenslotte voor het grootste deel verbruikt. Zo af en toe betrap ik me op gedachten als "Wat was het beste dit of dat in mijn leven?" D'r is best een hoop om uit te kiezen, maar de pareltjes zijn in feite bekend vanaf het moment, dat je ze meegemaakt hebt. En dat zijn er, parels eigen, niet zoveel. En het heeft allemaal met 'weg zijn' en meestal met vakantie te maken.
Heel even heeft het ook gegolden voor woonplekken als aan de OudeGracht in Utrecht of op LpM in Le Chalard maar die momenten heb de tand des tijds niet doorstaan. Niet herinnering-proof. Opgegaan in de normaliteit.
Hoelang nog en dan de dingen 'voor de laatste keer' doen? Nog een keer Rome, Barcelona, wie weet de Maldives, Parijs natuurlijk maar dan moet ik echt zo ongeveer op het sterfbed liggen en sinds afgelopen Kerst ook Praag, maar dan een keertje in de zomer. Nee, de pareltjes laat ik hierbij ff buiten beschouwing. Pareltjes moet je koesteren en niet herontdekken. Korcula een paar jaar geleden was een groot risico, dat goed heeft uitgepakt. De plek is weliswaar deels genormaliseerd maar niet z'n charme ontnomen om van de extra's maar te zwijgen. In feite toegankelijk gemaakt zonder afbreuk te doen aan de meerwaarde, tenminste niet helemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten