Stond de gek weer te graven. Niet in de tomatentent maar buiten in de regen. Dit keer niet voor een pup maar voor de moeder. Waar is mijn kwaadheid. Komt het nog of ben ik al zo afgestompt dat het me nauwelijks meer raakt. Wat kan ik ermee of er tegen? Een hond iets voeren is geen kunst, zeker als je het ergens dropt en dan wel ff wacht op de juiste kandidaat.
Gaan de anderen haar missen? Mn Prada waar ze hele dagen mee op strooptocht kon zijn en natuurlijk Bobby, die altijd weer haar nabijheid opzocht. Geen afscheidsceremonie gedaan. Behalve dat ik daar niet in geloof, lijkt het me beter dat, mocht het al werken, ze dan maar denken, dat Lady de hort op is.
De hoeveelste hond is dat in de paar jaar, dat ik hier verblijf? Nee, pups tel ik maar ff niet. D'r liggen er vijf op ons grondstuk en eentje is in het niets opgegaan. Wie is de volgende? Rare gedachte normaal gesproken, maar ik betwijfel of ze in dit geval zo raar is die gedachte. Bobby is honkvaster dan Lady was, maar ook hij loopt bij tijd en wijle vrij rond en dat is hier nou niet bepaald een uitzondering. De gezusters zullen nog strakker gehouden gaan worden. Dat lijkt me duidelijk. Geen achteruitstapjes meer zonder begeleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten