Vandaag ouderwets eerst het blog voordat ik 'aan het werk' ga. Zal geen uren durende sessie worden. D'r is niks speciaals gebeurd vannacht of door mijn hoofd geschoten. Ja, zo'n doodsbeleving, maar daar is niks speciaals meer aan. Dat is inmiddels gewoon vervelend, strontvervelend. Het is een beetje als de actualiteitensites. Als je die na twaalven nog hebt bezocht, is het maar zelden, dat ze bij de ochtendkoffie iets nieuws te melden hebben. Oude koek bij verse koffie. Snel gezien en wegwezen.
De regen voor vandaag is uit de lucht en Mariana naar Sibiu met een vriendin. Ik kan me dus in alle rust aan mijn eigen en in dit geval dus weer tuinactiviteiten wijden of wagen zo je wilt. Wordt ws spitten vandaag. Ik voel de rug al de hakken in het zand zetten. Straks zien wie hier de baas is.
Aannemer vanochtend achter de vodden aan gezeten. Van zijn grote woorden dat het werk voor de Pasen, dus afgelopen weekeinde klaar zou zijn, is wederom niks gekomen. Ik had me echter wel bedacht, dat uiterlijk 9 of 10 mei de meubelzooi uit de tuin zou zijn en ik 2 of 3 extra perceeltjes zou hebben om spul te planten. Perceeltjes die geen aanslag op mijn doorzettingsvermogen zouden doen maar fluitend in orde te maken zouden zijn. Dat scenario moet ik ws herschrijven.
Aannemers zien altijd maar het realiseren van hun werk als einddoel, snappen nooit dat het niet meer dan een eerste opstapje is van een ketting, die dank de werkvertraging meer en meer in de knoop raakt. Er liggen zes of zeven stappen stil vanwege de vertraging in de afronding èn omdat hij de zaken niet op de handigste manier plant. Of eigenlijk helemaal niet plant. Maar laat ik me mijn dag niet bederven. Op in het groen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten