Na het nodige getwijfel (èn de afwas) eind van de middag alsnog de tuin in gegaan. Na de speed-diagnostiek van gisteren schijnbar niet helemaal overtuigd van de conclusies. Maar om er nu nog een fobie bij te regelen, waar ik nog steeds bezig ben om puin te ruimen van wat me in die categorie ongevraagd op mijn bord is gedropt? Nee, dank je. Bovendien zonde van de onverwachts mooie namiddag en later ook begin van de avond.
Met voldoende water achter de hand een aardig eind van een reeds bewerkt perceeltje opgeschoond van het onkruid, dat het stuk grond inmiddels alweer compleet bedekt had. Zou het een mnd geleden zijn geweest, dat ik hier met spitten en omkeren van de grond bezig ben geweest? Zoiets. Het zal niet veel later zijn geweest maar ook geen weken eerder. Het ongewenste groen kent variëteiten, die je bijna ziet groeien.
Mijn eigen afvalscheidingssysteem onder handbereik gezet en aan de slag gegaan. Een emmer voor het onschuldige onkruid, een emmer voor de wortelvermenigvuldigers, een emmer voor het bouwafval wat in de grond zit en een emmer voor de regelmatig opduikende glasscherven. Die laatste emmer is inmiddels, na iets van twee jaar, half vol. Het bouwpuin levert met regelmaat een volle emmer op. De wortelzooi gaat in een vat in de hoop, dat temperatuur en rot het zooitje onschadelijk maakt en de rest gewoon direct op de composthoop.
Dit stukje nog schonen en nog een klein stukje van een ander perceeltje omkeren en de tuin kan in onderhoudsstand. Weg van de eerste plaats op de prioriteitenlijst. Tijd voor het klussen, voordat de klok alweer verzet wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten