Rust en ruimte zijn geloof ik wel de twee nagestreefde kernwaarden in mijn bestaan. Nooit de nabijheid van anderen nagestreeft of net zo massaal dat het weer anoniem wordt. Geen liefhebber van gezelschappen, geen teamspeler al vanaf half twintig in huizen geleefd waar voor veel meer mensen plaats was dan feitelijk aanwezig. Altijd al de voorkeur gehad voor de (kleine) uurtjes als alle drukte voorbij is en stilte overheerst. Etc.
Ik weet niet of ik kan zeggen, dat in Coves alles bij elkaar komt. Lijkt me teveel eer. Maar het is er hier ook zeker niet op achteruit gegaan. Ruime woonplek, grote tuin, een dorp verscholen in een dal, akkers, weiden en bos als wijdere omtrek. Mensen die me niet of nauwelijks verstaan (en omgekeerd) en mij dus nauwelijks lastig vallen. Vrijwel geen verplichtingen en zonder rare bokkensprongen de mogelijkheid om te doen en laten wat ik wil.
Mooi, dat ik het me weer weet te realiseren. Zou de rust moeten stabiliseren. De stroomversnellingen zijn gepasseerd, tijd om te dobberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten