Het leuke van die bouwafvalemmer is dat die niet altijd direct in de buurt staat en ik dan de brokken baksteen of dakpan van een afstand in de emmer probeer te gooien. Het lukt me vrijwel altijd om het afval in de emmer te mikken, ongeacht de hoek waaronder of de nonchalance waarmee ik gooi. Volgens mij is een goede driepunt-gooier aan mij verloren gegaan. Ik hoor nu een bulderende lach vanuit Amerfoort deze kant op rollen.
Het is jammer, dat je voor die driepunters basketbal moet spelen. Zo'n spel dat je met anderen tegen weer anderen speelt. Een teamsport. Niet mijn soort spel. Doe mij maar een tegen een en het liefst dan tegen mezelf. Wat dat betreft kom ik met die baksteenbrokken in de tuin een heel eind. Helaas ben ik zelf niet zoiets iemand die voor iedere scheet applaudiseert, Die waardering, ik loop er niet van over, geef ik toe, mis ik op dat soort momenten toch wel een beetje.
Bij een perfecte levering over lange afstand (zijstraatje ...) wil ik nog wel eens een dansje maken, maar omdat nou in de tuin te doen, bij iedere steen die in de emmer terecht komt ... Laat ik zeggen, dat dan niet zoveel terecht komt van het werk, waar ik mee bezig was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten