Het leek me vanochtend een goed idee om me na de honden niet als vanouds op het blog te gooien maar direct aan de slag te gaan. Of ik daar nu, bijna einde van avond zo blij mee moet zijn, weet ik niet. Dubieus. Natuurlijk is het goed, dat meer dan de helft van het onkruid in de tuin is gemaaid en over een stuk van 8x6 meter een dik zwart plastic is gelegd om de groei van het onkruid op die plek, wat zal ik zeggen, idealiter tegen te gaan maar bemoeilijken is al leuk meegenomen.
Ook niet verkeerd, dat de te dunne meters hout, die ik aan de kant had gelegd bij het verzagen, van de openbare weg af zijn. En bijna te gek is het, dat ik de bosmaaier na gebruik voor het eerst in mijn leven heb schoongemaakt. Nu zie je weer de wit-oranje kleurencombi van Stihl. Werkelijk nog nooit gedaan in die bijna 20 jaar, dat ik met dit soort apparaten werk. Moet zeggen, dat ze in Frankrijk stukken minder vuil werden. Daar waren het weide-delen die ik maaide met een dichte grasmat. Hier is het onkruid met onbegroeide bodem ertussen en bovendien vaak nattig of door de regen of door de lagere ligging van delen.
Het is gedaan en dat neemt (gelukkig) geen keer. Nu het blog. Daar wringt de schoen. De orde die ik 's ochtends in mijn warboel tot stand weet te brengen, is op dit tijdstip geen vanzelfsprekendheid. Eens zien wat ik ervan weet te maken, als het überhaupt al wil vlotten. Bovendien achteraf ipv heet van de naald. Dat is toch anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten