De laatste dame in de club nageslachtvrij gemaakt. Geen puppies meer begraven. Het heeft een paar jaar gekost maar dit item kan definitief van de agenda. Mag hopen dat de gemiddelde dorpsgenoot ook snapt, dat we met de zorg voor zeven en als je Iancu in 24 erbij telt, acht honden niet zitten te wachten op jong grut, dat onder de poort door geschoven of ervoor wordt neergezet.
Mopke was van Lady's laatste nest ergens begin april afgelopen jaar. Een stevige dame is het geworden. Heeft niks van het sierlijke van moeder's wat de andere twee wel hebben. En mocht Bobby werkelijk de vader zijn, dan heeft ze veel van hem, bijna twee druppels water, behalve wederom zijn slanke bouw. Mopke is compact gebouwd. Groter inmiddels dan haar twee halfzusters maar ook een stuk breder en dat niet alleen vanwege het langere haar en de vollere vacht.
Het is nu ff een week afzien met een toeter om haar kop om de hechtingeen buiten het bereik van haar mond te houden. Ik heb honden sneller aan zo'n ding zien wennen. Mopke staat sinds onze terugkeer uit Sibiu, zo ergens rond vier uur, vnl stil en met het hoofd naar de grond gebogen. Je zou haar het liefst van die toeter bevrijden, maar daar heb ik alleen mezelf mee, als ze vervolgens aan haar hechtingen gaat zitten plukken. Dus allebei maar mooi volhouden, zowel zij als ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten