Wederom

 "Herinner je de persoon nog die ...." Een gespreksinleiding van Mariana, die zelden iets goeds betekent voor de persoon, waar ze op doelt. Ditmaal was het een aannemer, die ergens vorig jaar een trap heeft aangelegd, verlengd op het kerkhof van Coves. De kerkhoven liggen hier vaak tegen een helling aan of op de top van een heuvel. Hij vroeg een belachelijk bedrag om de trap 15 meter door te trekken naar het graf van Mariana's ouders, zonder dat echt treden nodig waren, want die liggen vrijwel op de top.

 De beste man is niet meer. Was nog niet zo toen Mariana met haar nieuwtje kwam, iets meer dan een week geleden. Inmiddels is hij begraven. Niet in Coves maar Agnita, waar hij leefde met zijn moeder. 38 jaar. Hersenbloeding of zoiets. Coma. Dood.

 Behalve dat me al eens is opgevallen dat hier een hoop mensen sterven aan of invalide raken door een hersenbloeding, verbaas ik me iedere keer weer over hoe verweven alles met iedereen is. Zou het Coves alleen zijn, zou ik het snappen, maar dit komt uit Agnita. Praten we toch over iets van 8000 inwoners. De betrokkenheid met het wel en wee van de ander, om het roddelen netjes te benoemen, is een wijd verbreide activiteit, die ook doordringt tot in de omringende dorpen.

 Behalve dat alles over iedereen wordt doorgeklept, heeft natuurlijk ook iedereen zijn, maar vooral toch haar mening. Nu lag de dodelijk afloop niet aan het feit, dat het de man overkomen was, toen hij alleen in zijn kantoor bezig was, maar omdat de ambulance, die in Agnita bij het lokale ziekenhuuis gestationeerd is, een bepaalde voorziening niet aan boord heeft en het wachten was op een auto uit Sibiu.

 Ach, niet iedereen krijgt pas iets, als hij/zij toevallig voorbij de IC loopt. En dan nog, als alles ter plekke aanwezig en snel inzetbaar is, zal het nog regelmatig een fatale afloop kennen.

 Zo'n gebeurtenis is als het porren in een bijna uitgebrand vuur. Het zet me niet zozeer aan het denken, maar rakelt de boel wel weer op. En dat terwijl druk maken om de dood weinig zin heeft in preventieve betekenis. Ja, hoort wie het zegt, maar toch. Misschien kun je 'm uitstellen, maar afstellen zit er echt niet in. Een aspect wat in de tegenwoordige gezondheids- en betuttelingsdrang meer en meer op de achtergrond raakt.

 Dat het ooit gaat gebeuren is niet meer mijn grootste zorg. Het is meer de vrg wanneer en ook hoe. En natuurlijk het volledig ongrijpbare van de stap in het niets