En ja hoor, daar duikt Frankrijk weer op. Of het nu uitsluitend op dit soort mindere momenten is, ik zou er 'ns op moeten letten, maar de hang naar momenten, activiteiten uit die tijd blijft terugkeren. En dan mn naar de eerste jaren na de dood van Yoland. Heimwee? Niet de jaren waar je naar terug zou verlangen, zou ik zo denken. Toch zijn het steeds weer momenten uit die periode. Zeg van 2008-2010. Plaatsen als Brantôme, Périgueux, Toulouse. Altijd zonder speciale reden. Liefst bij goed weer. De rit. De lunch. Het terras. De aanwezigheid.
Ongewild heeft het iets van volledige vrijheid gehad. Zou het dat zijn? Schijt aan alles, tot op zekere hoogte zelfs aan de honden, in de auto stappen, de boel de boel laten en de dag volgen ipv vorm geven.
Daarna is er een doelgerichtheid in mijn leven gekomen met soms dwangmatige kantjes. De vakanties, die er vorig jaar bij zijn ingeschoten, hadden een teken aan de wand moeten zijn, realiseer ik me nu. Gelukkig is de noodzaak verdwenen en dat moet ik zo houden ook. Niet na het huis me met dezelfde verbetenheid op de tuin gooien. Er zijn andere dingen in het leven. Meer onbenulligheid. Meer vrijblijvendheid. Het 'kunnen' naar de voorgrond en zowel 'moeten' als ook 'willen' een stapje terug laten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten