Ik was al finaal door mijn hoeven gezakt, maar mijn fysiek liet het daar niet bij zitten. In bed geploft terwijl een koude rilling door me heen trok. Bad vergeten. Uur later wakker, badend in het zweet. Dat scenario herhaalde zich nog een keer of twee. Zovaak heb ik dat niet nodig om mijn fantasie uit zijn voegen te laten barsten. Raar gevoel in mijn lijf en voor mijn gevoel al bijna dood en begraven.
Gelukkig relativeer ik net zo snel, als ik op hol sla. Na het wegstrepen van een foute maagvulling bleef wonderlijker wijze eigenlijk maar één mogelijkheid over: zonnesteek! Een kleintje maar, maar toch. Te weinig vocht tot me genomen en of het nou 'te' was, weet ik niet, maar weinig in elk geval. Anderhalve ltr compenseert niet 7-8 uur zweten. En dan niet met een cocktail onder een parasol op een ligbed genietend van de niet-passende vetrolletjes in de passerende bikini's maar druk doende in de tuin.
Nooit eerder gehad. Nooit mee bezig geweest behalve tijdens de zg ezelstoer op Korcula, toen ik uren heb lopen zweten naast de ezel waarop Mariana op zat. Toen is de mogelijkheid me wel door het hoofd gegaan, hoewel de mogelijkheid van het verzaken van het hart de meest aandacht opeiste. Op de terugweg, met nog meer schaduwloze stukken, een zakdoek geknoopt voor op mijn hoofd en daar met regelmaat water over gegoten. Ik had het toen echt te doen met mijn cardioloog.
Een koude douche leek me gisteravond echter een beetje overdreven, Ff gecheckt of de fles water naast het bed nog voldoende gevuld was, me omgedraaid en in een diepe nachtrust verzonken. Een nachtrust waarin deels in een trage camerabeweging eindeloze netjes bewerkte velden aan mijn geestesoog voorbij trokken. Tuinstress?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten