De mineurstemming overheerst hier in huis. Zelfs Bobby is van slag, al kan dat ook een kwestie van 'hinein interpretieren' zijn. Mensen beseffen niet wat ze doen. Of dit nu een dorpse mentaliteit is of een puur persoonlijke afwijking zou ik niet durven zeggen. Het dorpse is in elk geval de instelling, dat het altijd aan de ander ligt. Dat de hond door je tuin loopt, ligt aan de hond en niet aan het ontbrekende hekwerk. En zo kan ik nog wel ff verder gaan.
Niet dat dat iets met het gebeuren te maken heeft. Zou kunnen maar ook niet. Elkaar aanspreken is hier niet de sterkste kant. Dat geldt ook voor Mariana. We moeten iets met de buren en hun afwatering en mn dat deel wat geen regen-oorsprong heeft. Ipv de buren nogmaals er op te wijzen, dat we op onze manier met het probleem aan de slag gaan, dwz gewoon afblokken, als zij niks aan hun kant regelen, heeft Mariana maar direct provisorisch de boel geblokkeerd. Behalve dat de blokkade de mestwaterstroom niet zal stoppen zien de buren het niet en worden dus niet nog een keer gewezen op iets, wat we inmiddels al meerdere keren hebben aangekaart.
Het dorpse 'nemen en geven' is gebaseerd op de veronderstelling, dat bij de juiste hint de boodschap wel overklomt en er naar gehandeld zal worden, zonder dat de zaken uitdrukkelijk benoemd en/of besproken hoeven te worden. Soort mantel der liefde, zeg maar. Dat mensen daar op andere manieren mee om kunnen gaan, er een ongewenste draai aan geven, de boel traineren, etc, komt niet bij Mariana op.
Als de wereld alleen maar uit Mariana's zou bestaan, zouden geen rozenstruiken uit de border verdwijnen, geen honden vergiftigd worden, het slachtafval niet over het hekwerk in onze tuin gemieterd worden, etc, etc, etc, etc, etc. Alles en iedereen is hier leuk en aardig, maar als ik me omkeer steek ik geen hand in het vuur voor wat er achter mijn rug om wordt gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten