General Motors? Nee. GMail? Neeeeeeeeeee, bewaar me. Game Manager? Nee, gewoon Grand Marnier. Iets met suiker, sinasappel en cognac in een duur ogende fles. Al tientallen jaren hetzelfde, een soort icoon. Zoiets als Cointreau maar dan voller, warmer van smaak. Het drankje van mijn eerste en direct serieuze relatie. De afsluiting geweest van vele bijzondere avonden in restaurants of aan tafel thuis. Deels nog in een studentenflat dus niet zo echt thuis, maar daar is het wel van gekomen. En toen was het snel afgelopen met de relatie. Maar dat is een heel ander verhaal.
Grand Marnier. Mariana drinkt het tegenwoordig met regelmaat. Zo is het teruggekeerd in mijn leven en steeds als ik die fles zie, moet ik onwillekeurig aan die vergane-glorie-tijd denken. En ik zie die fles regelmatig. Bij het doen van de afwas, staat het ding voor mijn neus op de vensterbank.
Bijv. aan een restaurant(je) in Amsterdam in een sousterrain. Iets met 'Le Consulat' en daar kwam nog wat achter, een of andere Franse streek of nee, zoiets als "de l'amitié". Bestaat al een eeuwigheid niet meer, is in onze tijd toen al ter ziele gegaan. Kerstavondmaaltijd met ik weet niet meer hoeveel gangen. Toen geleerd wat een 'Trou Normand' is. Een plek die zeker zo z'n bijdrage heeft geleverd aan mijn eet- en kookverslingering. Net zo als een klein restaurant in de Vogezen. Eén van de weinige prettige herinneringen uit die tijd. Daar kwamen 's avonds na de reguliere dinertijd allerlei mensen binnen, werden tafeltjes bijeen geschoven en verschenen grote pannen op tafel en dito wijnflessen. Een paar keer een glaasje meegekregen. Ik word oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten