Gut, gut, gut. Wat een enthousiast begin van de dag. Klinkt allemaal erger dan het is. Kan tegenwoordig in de meeste gevallen de boel aardig hanteren. Neemt niet weg, dat feiten nu eenmaal feiten zijn. Zoiets als regen, om bij het weer te blijven. Regen kun je zo hard niet willen als je wilt maar daarmee voorkom je de regen niet. Het enige wat je er tegen kunt doen is een parapluie opzetten en het voor de rest gelaten over je heen laten gaan.
En daar ben ik best goed in geworden in het hanteren van de parpluie. Niet dat het niet beter zou kunnen. Bedacht me gisteren nog, dat ik tegenwoordig bijna voortdurend de rust zelve ben. Momenten van onrust zijn geen vanzelfsprekenheid meer. Daarmee ben ik er nog niet, want rust alleen is niet alles. Iets van vrede met mezelf en mijn bestaan is nog ver te zoeken.
Zou ook niet direct een vorm weten, waarin ik dat gegoten zou willen zien. Enkel als gemis kan ik het benoemen. Soms zelfs het idee, dat ik het in de laatste jaren eerder ben verloren dan heb teruggevonden. De laatste keer, dat ik bijv. ongegeneerd op een terras heb zitten zitten en een beetje om me heen kijken, is alweer veel te lang geleden. Kan natuurlijk aan een hoop dingen liggen. Van teveel willen tot en met het ontbreken van een ertoe uitnodigend terras, maar het feit is er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten