Tjee, dacht dat ik inmiddels afstand had genomen van metereologische overvallen. Me op z'n minst niet meer zo 'bedreigt' zou voelen. Daar zag het tenminste laatst naar uit, toen ik op ons bordes in alle rust het onweer met neerplenzende regen bleek te kunnen waarden. Maar je hebt onweer en onweer. En dat zit 'm niet in het gedonder en de flitspartijen maar in de wind en regen.
Wind was er niet speciaal gisteravond, maar de regen was indrukwekkend. Daar is onze grootformaat regendouche een oude mannen pisstraaltje bij. Overal stroomde water. Buiten, bedoel ik dan. Ik zal het niet over rivieren hebben, maar beken waren het zeker. En niet een paar minuten zoals vaker op het hoogtepunt van een noodweer. Meer dan een half uur en misschien wel langer ook kwam het overdadig naar beneden. En in een golvend beweging. Je hoorde de kracht afnemen en vervolgens weer aanzwellen. Alsof een aanloop werd genomen.
In Frankrijk werd ik net voor dat soort momenten wakker, ongeacht welk moment van de nacht en waren er zwakke plekken te controleren. Nu sliep ik nog niet en hoewel ik geen weet heb van zwakke plekken, ben ik toch ff door het huis(je) heen gelopen. Wat een waterkracht en wat een hoeveelheid. En dan loop je vanmorgen naar buiten. Stralend blauwe lucht, een stevig bries, duidelijk zichtbare stroompatronen van het water in het zand op de binnenplaats maar nergens water te bekennen. Geen poelen of plassen, geen gevulde afwateringensgeulen en droog gras. Niks. En toch was het zeker weten geen droom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten