Terug naar mij eigen kleine stukje Europa. Hoewel, zo zie ik het niet. Net als ik me zelden, zeg maar nooit met mijn achternaam voorstel, leef ik in Coves en niet zozeer in Roemenië en al helemaal niet in Europa. Doe dat natuurlijk wel, maar als feit leeft het niet voor mij. Europa is voor mij het park om de hoek, de gemeenschappelijke ruimte voor wie er in de buurt woont. Ik leef in ons huis, mijn kamer, de tuin, een beetje in de bar en soms in de stad. Een gegeven dat je op kunt pakken en overal elders kunt neer plempen. Maakt niet uit waar, tenminste niet binnen Europa ..... Hé, toch nog iets meer betekenis, dat Europa. Het Europa van mijn culturele kaders wel te verstaan. Niet Brussel, niet de EU.
Maar genoeg zware kost voor de maandagmorgen. We gingen leven vandaag, toch? Laten we daar eens mee beginnen. Krantje van een week of wat geleden onder de arm. Op de fiets en ... Ja wat? Stadwaarts? Agnita is geen stad. Tov Coves maakt het die indruk wel, maar tov Sibiu is het een gehucht. Wat zal de plek tellen (incl. Coves)? 5000 zielen? Zoiets. Sorry, 12.000, maar soit. Getallen zeggen niet alles. Zeg maar formaatje groter dan St. Yrieix la Perche, maar zonder centrumfunctie. In feite een dorp met een strook flatgebouwen aan de rand. In principe alles in huis wat je onder handbereik moet hebben maar geen enkel extraatje als je niet in oude kerken bent geïnteresseerd. Niks om voor naar toe te gaan dus muv de markt op vrijdagochtend en de plek om de krant te lezen. Niet vanwege de krant maar de koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten