De ene dag filosofeer je over het negeren van de mondiale actualiteit, de andere wordt het je opgedrongen als een feit. Na weer een nacht met zeer overdadige regenval vanochtend geen stroom. Geen stroom is geen licht, geen elektrische ontsteking van de gaspitten en geen warm warm uit de geiser. Allemaal geen schokkende onmogelijkheden. Licht hebt je 's ochtends om vijf uur al niet meer nodig. Lucifers heb ik altijd in huis. En die wasbeurt slaan we maar ff over. Bovendien zet ik koffie met zo'n Italiaans overkookgevalletje. Niks aan de hand, zou je zeggen. Maar geen stroom is behalve een onwillige laptop ook een niet werkende wifi-router. Dus ook de foon en het tablet kregen geen toegang tot de wereld.
Voor ik werkelijk aan koffie toe was, deed het licht het alweer. Het internet liet het langer afweten en is ergens in de tweede helft van de middag weer in de lucht gekomen. Het heeft dus ff geduurd voordat ik met ongeloof kon zien, wat ik al vreesde. De wereld doet alsof in Turkije niks bijzonders gebeurd is. "Ach, een coupe-poging, en een stomme ook." Dat daar heel andere zaken spelen dan een wel of niet in scêne gezette poging tot machtsovername lijkt niemand's interesse te kunnen wekken. Hier wordt vies spel gespeeld òf van begin af aan òf in reactie op, dat maakt in feite niet zoveel uit, het resultaat is hetzelfde. Iemand krijgt daar ongezond veel macht in handen. En de schapen blaten en springen alsof het eindelijk voorjaar is geworden. Blijkbaar zit men verlegen om een juk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten