Na twee dagen het roer van het leven aan zijn eigen wispelturigheid overgelaten te hebben, wordt het tijd om met het zicht op maandagochtend de lijnen straks te trekken. Mentale voorbereiding. Straks weer achter instanties aan. Mensen mobiliseren. Wensen in banen leiden. En doen wat gedaan moet worden. Keuken, tuin, Peugeot, gastenverblijf, tuinkamer en Nederland natuurlijk. Dat laatste leeft nog niet, want, hoewel zomer, ondergesneeuwd. En dat zijn enkel de grofste ankerpunten.
Het is een korte week, maar dat geeft niet. De belangrijkste prioriteiten hebben met mezelf te maken en die heb ik altijd en overal onder handbereik. Het leven is meer dan een afgebouwd, ingericht en opgeruimd huis, een schone tuin, een lopend blog of een combinatie van dit en onbenoemd anders. Toch? Of net niet natuurlijk.
Ik wil af van dat "streven naar", het geren van hot naar haar en de alsmaar opduikende vraag, waar ik mee bezig ben en wat ik waarvoor doe? Ik wil in de tuin kunnen werken met een goed gevoel over het bezig zijn en niet omdat het onkruid zonodig verwijderd moet worden. Natuurlijk gaat het bij de tuin niet om het telen van onkruid, maar een tuin is meer dan zaaien, wieden en oogsten. Het 'grote' idee blijft in het niks hangen. Natuurlijk kan niet alles tegelijk, maar ergens, ergens zou toch eindelijk, die gewenste vorm van/in het bezig-zijn zichtbaar moeten worden. Leven! Dat moet je gewoon doen ipv er achter aan te jagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten