Vliegen. Courgettes. Een prachtig ouderwetse broodoven bijna herrezen in nieuwe vorm. Zon weg. De finale in de keuken. Een 'low-profile' dag zonder gebrek aan gebeurtenissen. En een avond die in feite in de keuken gesleten zal moeten worden. Doe ik het nu niet, dan moet ik het morgen(ochtend) doen. De tuin vraagt niet of het je uitkomt, dat de groenten oogstrijp zijn. De tuin doet zijn deel, daarna is het mijn zorg.
Het is ook mijn probleem om de tuin zo in te richten, dat niet zulke hoeveelheden op hetzelfde moment verwerkt moeten worden, dat je eigenlijk behoefte hebt aan een instellingskeuken. Met twee tuinen, deels ongewild, is dat haast onmogelijk. Dus strepen trekken en planten uitrukken, als het aan mij ligt. Dat gebeurt in de tuin van 24 helaas en ook gelukkig niet. Daar wordt nog steeds pré-communistisch de kelder gevuld om ook de mindere tijden door te kunnen komen. Dat die noodzaak niet meer bestaat en daar uiteindelijk het nodige van op de mesthoop belandt, daar ga ik het nu niet weer over hebben. Vastgeroeste gewoontes en een dochter, die het haar moeder naar haar zin wil maken, geven zo hun planningtechnische ongemakken.
Maar laat ik naar mijn eigen 'successen' kijken. De diepvries van max-formaat ontbreekt nog, dus geen 10 verschillende courgette-soepen voor ergens in de winter. Ik ga iets met chutneys doen en daarna gaan twee planten eruit of ik ga de opbrengst (deels) voor de deur leggen. Uiteindelijk moet je gewoon meer doen met wat je hebt ipv wat je kunt krijgen/kopen. Het slowfood-idee is wennen voor de supermarktgeneratie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten