"Ergens mijn tanden in kunnen zetten." Maar dan graag uit vrije wil en niet omdat van arrogantie overlopende instanties de realiteit naar hun hand denken te kunnen zetten. En d'r was nog een punt vannacht, maar dat is in de ochtendnevelen met de noorderzon vertrokken. Maar die tanden dat tikt wel aan. Ergens mee bezig zijn waarvan het resultaat, als ik het bereik, me de nodige voldoening bezorgd. En dan niet zomaar resultaat, maar het soort resultaat dat eigenlijk nooit af is, waar voortdurend aan geschaafd kan worden, dus geen geklus, maar zoiets als de bouw en het onderhoud van een website. Kan zo snel niks anders bedenken. Behalve de tuin dan. Daar is ook direct mooi aan te zien, dat ik door de chaos van de door de omstandigheden opgedrongen minder aantrekkelijke maar meer noodzakelijke bezigheden niet toe kom aan wat ik liever zou willen doen. En dan wordt het gewenste bezig zijn halfwerk en halfwerk werkt niet. Bovendien duurt de minder gewenste kant van mijn bezigheden vele malen langer dan me lief is. Als je het moet zien, als iets dat uit mijn neus hangt, dan struikel ik er inmiddels over.
Allemaal onderdelen van een plaatje dat met enige moeite zorgvuldig bijeen gehouden kan worden, als je er midden in zit en een hanteerbaar evenwicht tot stand heb weten te brengen. Maar o wee, als je uit het fragiele wereldje stap en ziet dat het ook anders, meer naar wens kan èn dat met een hoop minder moeite. Tja, dan is het weer slikken, zoeken, passen, meten en plakken bij terugkeer. Tijdrovende bezigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten